Armia Krajowa AK to konspiracyjna siła zbrojna polskiego państwa podziemnego, działająca w czasie II wojny światowej, okupacji niemieckiej, sowiecką w granicach sprzed 1 września 1939 roku i poza nimi. Armia Krajowa to najsilniejsza armia podziemna na terenie Europy, jaka działała w tym czasie. Z Armią Krajową wiążą się tak ważne w historii działania zbrojne jak: akcja "Burza", akcja pod arsenałem czy powstanie warszawskie.
Armia Krajowa, partyzanci, to siła zbrojna polskiego państwa podziemnego, jaka narodziła się w czasch II wojny w celu wyzwolenia kraju. Wywodziła się z organizacji: Związek Walki Zbrojnej i Polski Związek Powstańczy. W skład AK wchodziły: Narodowa Organizacja Wojskowa, Konfederacja Narodu, Narodowe Siły Zbrojne, Bataliony Chłopskie, Gwardia Ludowa WRN (PPS-WRN). Kryptonimy AK to: Polski Związek Powstańczy (PZP), Siły Zbrojne w Kraju (SZK).
Partyzanci znajdowali się pod dowództwem takich osób jak: Stefan Rowecki "Grot", Tadeusz Komorowski "Bór", Leopold Okulicki "Niedźwiadek" . Zastępcami komendanta i szefami sztabu byli: generał Tadeusz Pełczyński "Grzegorz" , pułkownik Edward Bokszczanin "Sęk". Dokonali kilka istotnych przewrotów, m.in. akcja pod Arsenałem.
Koniec II wojny światowej wiązał się ze sporymi zmianami w strukturach Armia Krajowa. Część partyzanci zaprotestowała przeciwko demobilizacji i zaczęła działać w innych strukturach, jak: Delegatura Sił Zbrojnych, Ruch Oporu Armii Krajowej, Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość, Konspiracyjne Wojsko Polskie, Narodowa Organizacja Wojskowa, Narodowe Siły Zbrojne, Wielkopolska Samodzielna Grupa Operacyjna "Warta" - AK Armia
S. Rowecki "Grot" - do 30 V 1943
Rowecki Stefan Paweł, pseudonimy Grot, Grabica, Rakoń, Kalina (1895-1944), generał dywizji Wojska Polskiego,
komendant główny ZWZ-AK w latach 1940-1943. Przed I wojną światową członek konspiracyjnego harcerstwa. Od 1913 należał do Polskich Drużyn Strzeleckich.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich, oficer i dowódca plutonu w 1, następnie 5 pułku piechoty I Brygady. Po kryzysie przysięgowym internowany w Beniaminowie. 1918 w Polskiej Sile Zbrojnej, był m.in. instruktorem w Oficerskiej Szkole Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej, następnie w Wojsku Polskim.
T. Komorowski "Bór" - do 2 X 1944
Komorowski Tadeusz, pseudonimy Korczak, Bór, Lawina, Znicz (1895-1966), w czasie I wojny światowej oficer austriacki, od 1918 w Wojsku Polskim. 
W okresie międzywojennym pełnił m.in. funkcje zastępcy dowódcy 9 pułku ułanów i komendanta Centrum Wyszkolenia Kawalerii. Uczestnik wojny obronnej Polski 1939, następnie współorganizator i dowódca Organizacji Wojskowej Krakowa, która w styczniu 1940 weszła w skład Związku Walki Zbrojnej (ZWZ).
W latach 1940-1941 komendant okręgu i obszaru krakowskiego ZWZ, od lipca 1941 zastępca Komendanta Głównego ZWZ, między 17 VII 1943 a 2 X 1944 sprawował stanowisko Komendanta Głównego Armii Krajowej.
L. Okulicki "Niedźwiadek" - do 19 I 1945
Po kapitulacji Powstania Warszawskiego w dniu 2 października 1944 roku i internowania Wodza Naczelnego Generała hrabiego Tadeusza Bór -Komorowskiego, 
W dniu 3 października Pan Generał Leopold Okulicki, otrzymał nominacje na komendanta Głównego Armii Krajowej. Panu Generałowi Okulickiemu udało sie opuścić burzoną przez hitlerowców Warszawę.
Na siedzibę Komendy Głównej Armii Krajowej wybiera Częstochowę.
Generał Leopold Okulicki "Niedźwiadek" podejmuje decyzję w dniu 19 stycznia 1945 roku o rozwiązaniu Armii Krajowej.Pół roku później, 1 lipca 1945 r., to samo uczyniła Rada Jedności Narodowej i Delegatura Rządu na Kraj. Cztery dni później państwa zachodnie przestały uznawać jedyny legalny Rząd RP w Londynie. Nie sposób jednak w tym miejscu nie cofnąć.
